بنده خدا

شاید دلیل برخی از متکلّمین برای اثبات معاد و زندگی پس از مرگ، و اثبات وجود بهشت و جهنم، نبودن ظرفیت کافی در این دنیا، برای پاداش نیکوکاران و کیفر گنهکاران باشد؛ و آن را این گونه بسط می دهند که :

کسی که یک نفر را به قتل می رساند ، مجازات او قصاص است یعنی به ازای خون ریخته شده باید خونش ریخته شود . ولی اگر کسی در قتل چند نفر یا چندین هزار نفر شریک باشد، کیفر او همان یک قصاص است. یعنی به ازای قتل چندین نفر باز هم فقط یک بار قصاص می شود ومجازات مرگ در انتظار اوست. در حالی که این، تقاصِ کشتنِ فقط یک نفر است نه چندین نفر. پس این دنیا ظرفیت مجازات چنین شخصی را ندارد و باید به جایی منتقل شود که بتواند کیفر عملش را ببیند. این یکی از دلایل اثبات معاد، و حساب و کتاب روز قیامت است.

ولی دلیلی که من برای اثبات معاد به نظرم می رسد، چیز دیگری است.

در شب میلاد با سعادت با برکت ترین مولود شیعه، امام جواد علیه السلام، یگانه فرزند سلطان علیّ بن موسی الرضا، به این می اندیشیدم که :

ما هنوز نتوانسته ایم به شناخت ائمۀ بزرگوارمان دست پیدا کنیم و شاید تا آخر عمرمان هم نتوانیم. یعنی تاریخ انسانیت ظرفیت شناخت پیشوایی همچون امام جواد 25 ساله را ندارد. امامی که در سن 8 سالگی به امامت می رسد. پس انسانی که از درک یک امام عاجز و ناتوان است چگونه می تواند مدعی درک خورشید وجودی پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم و 13 ستارۀ بزرگوارش باشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که این دنیا ظرفیت ارائۀ پرتوی از انوار درخشان حتّی یکی از این 14 نور مقدّس را ندارد؛ چه رسد به درک وجود پروردگار علیّ اعلی.

پس ، درک این عظمت، جهانی دیگر می خواهد و فرصتی بی نهایت . . .

اَللّهُمَّ عَرِّفنی نَفسَکَ فَاِنَّکَ اِن لَم تُعَرِّفنی نَفسَکَ لَم اَعرِف نَبیَّکَ،

اَللّهُمَّ عَرِّفنی نَبیَّکَ فَاِنَّکَ اِن لَم تُعَرِّفنی نَبیَّکَ لَم اَعرِف حُجَّتَکَ،

اَللّهُمَّ عَرِّفنی حُجَّتَکَ فَاِنَّکَ اِن لَم تُعَرِّفنی حُجَّتَکَ ضَلَلتُ عَن دینی